काळ्या ढगांची गस्त वाढू लागते
उन्हही बेपत्ता झालेली असतात
नकळतच मन भरुन येत अन आभाळ
भर दुपारीच अंधाराच साम्राज्य पसरवतात
क्षणांत आठवणींच्या छतावर
ढगांची ये-जा असते
चम-चमणा-या विजेची
दादागीरीही कमी नसते
अनायसे अशावेळी मी
बाहेर पहात असतो
क्षणाचाही विलंब नसतो की,
जमीनीवर पाऊस तुटून पडतो
वातावरणात गारठा रेंगाळत राहतो
अंगावर काटा उठत राहतो
कड कडाट! ढुम! फSSट्टा
करत विजेच पात लकाकतो
आठवांणी मन ओल चिंब करतो
निगरगट्ट आठवांचा चिखल तुडवतो
वारा! वादळ घेवुन अंगावरच येतो
क्षाणातच मन भिजवायला अडवतो
कितीही आठवांच आभाळ भरल
तरी आज धुंद भिजणार नाही
क्षणा-क्षणात कितीही उरल
तरी आज मृदगंध दरवळणार नाही
लेखक: पियुष खांडेकर
