हे माझे ओठ आहेत ना…
ते एखादं सौंदर्य अथवा लावण्य पाहून शीळ घालतात…
डोळे प्रसन्न होऊन दिपुनही जातात…
पण… असलं काही दिसावं लागतं किंवा निदान
माझ्यासमोर तरी ते यावं लागतं… आणि मी ते बघावं लागतं…
जसं आता तुला या क्षणी, यावेळी मी बघतोय अगदी तसंच…
तेव्हा कुठे मग पुढचा प्रवास शीळ घालत सुरु होतो…
मग याला तू माझी रसिकता म्हण किंवा काहीही…
तुझ्यासारखी रंजकता सोबत असेल तर मग रगेल आणि रंगेल सगळंच होईल..!
#मीआणिमाझीकॉफी
लेखक: पियुष खांडेकर
Marathi Kavita English Title: Marathi Kavita Mi Ani Mazi Coffee written by Piyush Khandekar.
